Jean-Guihen Queyras en Kristian Bezuidenhout

Als er één componist is die wist hoe je voor cello en piano moest componeren, dan is dat Felix Mendelssohn. Jean-Guihen Queyras, publiekslieveling van de Cello Biënnale én het Muziekgebouw, is een meester in het treffen van de lichte toon die past bij Mendelssohns romantiek. Pianotovenaar Kristian Bezuidenhout bespeelt een Erard-vleugel, eenzelfde instrument dat Mendelssohn bezat vanaf 1832.

De negentiende eeuw is de eeuw van het romantische cellorepertoire en Felix Mendelssohns muziek speelt daarin een hoofdrol. Ook Mendelssohns broer Paul speelde cello net als zovelen in de opgekomen gegoede burgerij. De cello kan als geen ander instrument de emotie van de menselijke zang benaderen en Mendelssohns muziek richt zich meer dan die van zijn klassieke voorlopers op het persoonlijke sentiment. Zijn Lied ohne Worte op. 109 is daarvan het ultieme voorbeeld.

Programma
Felix Mendelssohn Sonate nr. 1 op. 45
Felix Mendelssohn Variations concertantes op. 17
Felix Mendelssohn Transcripties voor cello en piano van Lieder ohne Worte
(op. 19 nrs. 1, 2 en 4, op. 67 nrs. 3 en 5, op. 38 nr. 6) en Assai tranquillo in b (arr. Friedrich Grützmacher)
Felix Mendelssohn Sonate nr. 2 op. 58