Tempo

Wie het heeft over muziek, heeft het over tijd. En tijd is eindeloos, zeker als je zeven bent. Of zeven-en-een-half, bijna acht, volgende week, overmorgen, morgen, nog één nachtje slapen. Tijd is al helemaal eindeloos als je je verveelt. En tijd verdwijnt wanneer je wordt meegezogen in een wereld vol verwondering. Ze lijkt dan het alleroneindigst. Tot het opeens voorbij is.

De leden van het Oorkaan Ensemble spelen samen als waren ze radartjes in een uurwerk. Ze beheersen hun instrumenten tot in de puntjes, en spelen in Tempo westers klassiek, gaande van Beethoven, Brahms en Vivaldi, tot hedendaags klassiek werk speciaal voor hen gecomponeerd. Als meesters van de tijd weten ze in één seconde genoeg muziek te stoppen voor een minuut, en andersom. Ze versnellen, vertragen, keren om, en springen weer naar voor.

Ongebonden aan bladmuziek, stoelen, of andere conventies met poten, laten ze de tijd tegelijkertijd vooruitvliegen én een klein uur stilstaan. Een theatraal concert als een zwart gat waar je in gezogen wordt. Totdat je er aan het eind weer uitvalt, op je stoel in de concertzaal. “Mag ik morgen weer?” vraag je. Goed dan. Nog één nachtje slapen.