In een serie snel gesneden, korte, komische en persoonlijke monologen vertelt Joy Delima over haar zoektocht naar haar roots en over haar ervaringen als jonge zwarte vrouw in Nederland. Ze traceert haar roots én haar eigen politieke bewustwording op het gebied van institutioneel racisme en uitsluiting.
“Ik blijk opeens zwart te zijn. Ja ik was het al, maar sinds ik naar Arnhem ben verhuisd word ik er steeds aan herinnerd. Ik hield me totaal niet bezig met zwartzijn toen ik in Rotterdam woonde. Ik was gewoon ik, en overal waar ik keek waren er mensen zoals ik. Maar nu ik de ‘enige’ ben, voel ik ineens de noodzaak om De Verantwoordelijkheid voor De Héle Black Community op me te nemen. Ik word een soort undercover superheld. Het gaat eigenlijk van de ene op de andere dag.”