De Britse toneel- en romanschrijver Joe Kingsley Orton brak in de jaren ’60 door als schrijver van taboedoorbrekende en zwarte komedies. Zijn gedurfde onderwerpen en spitsvondige en onnavolgbare schrijfstijl leverden meer dan eens ophef op en zijn eigen leven was minstens even roemrucht. Samen met partner Kenneth Halliwell haalt hij de ene na de andere practical joke uit: zo verzonnen ze Edna Welthorpe die met ingezonden brieven en recensies de controverse rondom Joe's eigen stukken flink opklopte. Hun prank waarbij ze boekomslagen in bibliotheken bekladden leverde ze een half jaar cel op.
In wat vermoedelijk een psychose was sloeg partner Kenneth met een hamer het leven uit Joe en legde daarna de hand aan zichzelf. Verloor Ken het verschil tussen theater en werkelijkheid uit het oog? Dacht hij als één van de weinigen te zien dat ze als personages in een toneelstuk leefden en moesten ze daaruit ontsnappen door uit het "theatrale" leven te stappen, de "echte wereld" in? Moest hij, als vaste redacteur van de teksten van Orton, nu de toneeltekst waar hij in dacht te leven, rigoureus redigeren?
POETIC LICENCE onderzoekt hoe de publieke norm onderhevig is aan de tijdgeest. Een voorstelling van een toneelspeler en een toneelschrijver over toneelspelers en toneelschrijvers.
Theater als houvast
Michaël groeide op met twee psychotische vaders en wilde vooral niet worden zoals zij, niet gek, hij zou het verschil tussen werkelijkheid en fictie goed in de gaten houden. En toch, of misschien juist daarom ging hij het theater in. Michaël herkent zich in Joe en Kenneth: voor hen zorgt theater ook voor een gevoel van controle. Met hun toneelstukken en interventies scheppen ze een eigen werkelijkheid, een werkelijkheid die ze naar hun hand kunnen zetten.