In One Touch krijgen risico, ego en rivaliteit een nieuwe betekenis in verhouding tot vertrouwen en verbondenheid. Kun je in deze snelle en individualistische wereld wel verbonden blijven zonder fysiek contact? De drie duetten en groepsscenes in One Touch gaan naadloos in elkaar over en nemen het publiek mee in acrobatische vertellingen waarin de dansers elkaar dragen, op elkaar balanceren en versmelten in elkaars armen.
We zijn meer teruggeworpen op onszelf dan ooit en fysiek contact heeft een nieuwe betekenis gekregen. De manier waarop we relaties aangaan en onderhouden lijken daarmee voorgoed veranderd. Tegelijkertijd hebben we allemaal een onlosmakelijke behoefte aan verbinding. Het leven begint en eindigt met aanraking, van onze geboorte tot de handen die ons dragen naar onze laatste rustplaats. Het is wellicht de meest essentiële vorm van communicatie, onze touch.