Weerstand. Verlies. Actie. Verstilling. Een eenzame strijd. Een pompende en doorlopende herhaling zonder eind. Bewegen wordt dwangmatig vechten om controle te behouden. Weerstand bieden tegen het vluchtige en vergankelijke. Lichamen in verzet, lichamen in overgave.
In Ohm wordt controle en verzet tastbaar in een combinatie van dwingende ritmes en weerbarstige performers. Ann Van den Broek stript haar werk van bijkomende emoties om de essentie te raken. De dringende stijl houdt de weerstand vast en maakt het voelbaar in het hier en nu.
Van den Broek maakte Ohm in 2010, maar de voorstelling past naadloos bij de actualiteit waarin we nu zitten. Voor de choreografe is dit een moment om te reflecteren op de oorspronkelijke voorstelling. Misschien is er na deze bewerking wel een nieuwe noodzaak voor een herinterpretatie van identiteit en authenticiteit. Ligt de balans inmiddels ergens anders?
Van den Broek baseerde zich op de voorstelling Mijn solo voor Marie (Vernietigd) van de eigenzinnige Belgische maker Marx Vanrunxt, die sinds de jaren ’80 zijn sporen heeft nagelaten binnen de performance- en danswereld.