NONCHELANGE

Combineer indie, pop en rap en je hebt NONCHELANGE. Maarten Hutman, het meesterbrein achter NONCHELANGE bracht begin dit jaar zijn debuutalbum Muziek voor de Luisteraar uit, waarop hij zijn soms absurdistische, narcistische maar vaak luchtige kijk op de harde realiteit van het leven reflecteert. Zelf bekroonde hij het album tot “het beste Nederlandstalige indiepop album ooit” – en niet zonder reden want zijn album werd ontvangen met tal van lovende recensies door o.a. OOR en 3voor12.

In eerste instantie schreef de geboren en getogen Ommenaar (een dorp nabij Zwolle) veel namaak-Faberyayo-liedjes en maakte een album, die hij de prullenbak in gooide. Toen vormde de Popacademie in Leeuwarden het startpunt voor NONCHELANGE. Hutman had zijn geluid gevonden, en het lukte het steeds beter om zijn voorliefde voor indie en de drumsounds van Tame Impala te combineren met de eigenaardige Nederhop waar hij fan van was, en dat om te vormen tot iets eigens. Inmiddels woont de artiest in Utrecht en werkte onder andere samen met artiesten als Jasper Maekelberg en LE MOTAT.

NONCHELANGE geeft precies genoeg van alles en wanneer het dreigt te vervreemdend te worden, schetst hij ook voor jou wellicht een herkenbare situatie of gedachtestroom. Zijn tracks bevatten vaak deprimerende teksten met diepere lagen. Door het op deze manier te performen blijft het behapbaar. Sterker nog, er ontstaat tijdens zijn show vaak een feest-achtig tafereel. Wat Maarten betreft mag je de depressiviteit soms ook vieren. Eerder stond hij op onder andere Noorderslag, Paaspop, Wildeburg en Into The Woods.