Krankheit der Jugend

Met het toneelstuk Krankheit der Jugend opent ‘t Barre Land het repertoire-onderzoek dat de komende jaren onder de titel De Slaapwandelaars wordt vertoond.

Op een gegeven moment besluiten bezoekers van de Parijse Opéra dat zij genoeg hebben van de regenbuien op hun kop bij het verlaten van de schouwburg. Van hout maken ze een overkapping vanaf de deur van het theater naar de dichtstbijzijnde winkelgalerij. Walter Benjamin beschrijft hoe de etalages van de warenhuizen de flaneurs uitnodigen om, met hun neus tegen de ruit gedrukt, weg te dromen naar werelden die achter de uitgestalde artikelen schuilgaan; als vensters naar een virtualiteit. Hij ziet de 19e eeuw wegglijden in de droombeelden en phantasmagorieën van een slaapwandelende mensheid.

De Slaapwandelaars is de ondertitel van de romancyclus van Herman Broch (1932). Hij analyseert daarin de ontwikkelingen die tot de gewelddadige uitbarsting van de Eerste Wereldoorlog leidden vanuit de simpele vraag: zijn wij krankzinnig omdat we niet krankzinnig zijn geworden?

Het ‘slaapwandelen’ beschrijft het gevoel van een vacuümtoestand die ontstaat als een oud waardesysteem verdwijnt en een nieuw nog niet is ontstaan. Waar een samenleving niet wakker is, in slaap lijkt te zijn gevallen en waar totalitarisme en fascisme gemakkelijk kunnen opkomen. Een periode vlak voor een gewelddadige uitbarsting of grote omwenteling.

In het stuk Krankheit der Jugend oppert Ferdinand Bruckner dat jonge mensen in het interbellum aan het einde van hun studie geen andere keuze hebben dan zelfmoord of trouwen – dat wil zeggen op het juiste moment verburgerlijken.