Theater
© Masha Osipova
Drie zelfverklaarde laatbloeiers brengen een ode aan het leven. Ze zijn toch al laat met dat bloeien. Laat voor alles en vaak ook nog ietwat onhandig. Dan maar de schaamte voorbij en terug naar de oorsprong.
We rennen door het leven, de duivel zit ons op de hielen. We kijken zelden om. We jagen successen na, denken dat ons leven ervan af hangt. Maar zijn deze doelen niet de maatstaf van een ander? Van die krankzinnig snel draaiende maatschappij? Het moet altijd beter. Vooral snel weer door. En als je wel een keer omkijkt, dan zie je dat je ‘de boot hebt gemist’.
Maar is dat wel zo? Wat als de boot missen eigenlijk het beste is dat je kon overkomen?
In een virtuoos programma vol herkenbare flaters en onverwachte wendingen, lopen muziek en tekst naadloos in elkaar over. We omarmen onze oorsprong en geven de westerse muziek ook een Aziatische slag mee. Een heerlijke viering van het niet weten, het buitenbeentje zijn, het ongemakkelijke… Het is nooit te laat om te bloeien, bloei met ons mee!
Deel met vrienden
