Recensie Het Zomeroffer

28-06-2024

WAAR DE VOORSTELLING HET ZOMEROFFER EEN VEELBELOVEND CONCEPT IS, BLIJFT DE ‘MONUMENTALE EN POËTISCHE’ INSTEEK VAN DE WARME WINKEL VOORAL HANGEN IN CHAOS EN ANTI-CLIMAX.

Het Zomeroffer is de nieuwste voorstelling van theatergroep De Warme Winkel. De auto - de representatie van vrijheid, avontuur en erotiek - is de spil binnen deze seizoensgebonden voorstelling. Morele donateurs werden de afgelopen maanden opgeroepen om hun auto te wijden aan dit offer. Waar de voorstelling een veelbelovend concept is, blijft de ‘monumentale en poëtische’ insteek van De Warme Winkel vooral hangen in chaos en anti-climax. 

Maar liefst vijfendertig keer speelt De Warme Winkel Het Zomeroffer: een muziektheatervoorstelling waarin elke avond een andere auto-eigenaar afstand doet van zijn of haar auto. Zo offert Joop zijn Opel Corsa, Lieve haar Kia Pride en bij de première was het Mopje haar zwarte Fiat 500. In ruil voor je offer krijg je maar liefst twintig vrijkaarten om al je vrienden deel uit te laten maken van dit spektakel en ben je als auto-eigenaar/offeraar voor twee seizoenen eregast bij De Warme Winkel. Maanden geleden plaatste De Warme Winkel een oproep aan auto-eigenaren om hun auto deel uit te laten maken van hun monumentale muziekvoorstelling, “om de aarde te onder- in plaats van overvragen”, en de geliefde vierwieler het meest eervolle einde denkbaar te geven.

Misschien is het de verwijzing naar het Le Sacre du Printemps van Igor Stravinsky die de nodige verwachting met zich meebrengt. Destijds zorgde dit namelijk voor flinke opschudding: “het is niet het lenteoffer, maar de slachting van het trommelvlies”, kopten de kranten toen. Het hoge muzikale niveau van het ensemble Asko|Schönberg en het collectief Touki Delphine zorgen nog voor enige verzachting, maar wanneer dan écht gebeurd waar er al de hele voorstelling naartoe wordt gewerkt - een harde klap - overheerst toch een gevoel van teleurstelling.

Auteur: Noa de Keijser
Foto: Lara Verheijden