Een niet al te gezellig landhuis in Schotland waar een spook ronddwaalt en de kamers aangeduid worden met nummers; in deze setting brengt de "happy extended family" de kerstdagen door. De acteurs nemen in Familiespel zowel de rollen van de kinderen op zich als die van de kibbelende volwassenen. De dubbelrollen zorgen voor enorme hilariteit, dikke contrasten en razendsnelle verkleedpartijen. Zodra de kinderen ten tonele verschijnen, is er een vorm van rust. Men kan even bijkomen van het eindeloze gesnauw, de verwijten en jawel, het kinderachtige gedoe van de volwassenen.
De gescheiden Elisabeth (Jacqueline Blom) en Nicolaas (Mark Rietman) zijn allebei opnieuw gelukkig in de liefde. Het is Kerst en voor deze speciale gelegenheid hebben de twee hun nieuwe partners en de kinderen uitgenodigd in hun vakantiehuis in Schotland. Buiten is er regen en onweer. De lichtflitsen van de bliksem zorgen voor een onheilspellende ambiance. Elisabeth en Nicolaas hebben zich vastgepind op het ideaalbeeld van een uiterst gezellige Kerst van een samengesteld gezin, maar doen zij hier ook echt hun best voor? Daar lijkt het niet op.
Nog voordat de ex-partners zich op de bank genesteld hebben, is het hommeles. Dat het samengestelde gezin met elkaar op de bank zit, is geen "overwinning op het burgerlijk ideaal" maar een schijnheilige vertoning. De (overvloedige) venijnige opmerkingen over en weer maken de personages allesbehalve sympathiek. Het is dan ook jammer dat een groot deel van de tekst bestaat uit dergelijke kritieken. Ook de nieuwe partners Odylia (Annick Boer) en Hugo (Bas Hoeflaak) moeten eraan ontgelden.
Om elkaar beter te leren kennen, heeft goedzak en lifestyle coach Hugo kaartjes met persoonlijke vragen meegebracht. "Net zoals de theezakjes" merkt Nicolaas op. Tijdens het spel dat tevens te lang voortkabbelt, lopen de irritaties alleen maar verder op. Zelfs enkele personages zijn het kennismakingsspel na twee rondjes beu.
Gedurende het stuk worden meerdere "lijntjes" uitgezet. Zo wordt er gesproken over een geest die ronddwaalt in het landhuis, een onverwachte zwangerschap en als dieptepunt krijgt het jongste kind verdovende middelen in handen. Al deze lijntjes worden echter niet volledig doorgezet of afgemaakt. En dan schotelt Familiespel het publiek ook nog eens voor met een zeer abrupt einde.
In Familiespel genieten we het meest van de acteurs in hun kinderrollen. Het is jammer dat we daar eigenlijk te weinig van terug zien. Blom, Rietman, Boer en Hoeflaak weten de kinderrollen op sublieme wijze neer te zetten. Met hun aandoenlijke personages creëren zij een gevoel van sympathie en verbinding. Iets wat we bij de volwassen personages soms missen.
Beeld: Annemieke van der Togt
Auteur: Angela Lanser